10x reisblunders waar je achteraf wel om kunt lachen (deel 1)

3,K

Blunders op reis. Soms kun je er keihard om lachen (vooral achteraf). Soms zijn ze simpelweg om te janken. In dit artikel vertel ik je over mijn eigen blunders op reis, en een paar van mijn jongere zusje. Een aantal zijn van heel wat jaren terug, toen ik nog niet zoveel reiservaring had. En een aantal zijn recenter. Hoeveel reiservaring je ook hebt, een blunder op reis zit in een klein hoekje. Doe er je voordeel mee en voorkom deze blunders op reis.

1: Zona Traffico Limitato

Inmiddels ben ik heel wat keren in Italië geweest. De meeste keren met mijn vriendin Melissa. De eerste keer deden we een rondreis door Toscane in combinatie met Rome. We hadden een auto gehuurd en bezochten prachtige steden als San Gimignano, Siena, Lucca en Pisa. In Florence hadden we een leuke B&B geboekt in het centrum van de stad.

Na wat zoeken en heen en weer rijden door de smalle straatjes vonden we uiteindelijk onze accommodatie. Gelegen aan een mooi plein, waar ’s avonds notabene een gratis concert werd gegeven door de Simpele Minds! Al nippend aan een glaasje bubbels hadden we toen niet kunnen vermoeden wat ons na thuiskomst stond te wachten.

Tijdens onze reis bleken we met onze huurauto diverse malen een rond rood/wit bord te zijn gepasseerd met daarop de – ons toen nietszeggende – ‘zona traffico limitato’. Geen paaltjes of slagbomen, niets. Zo ook in het centrum van Florence. Wisten wij veel?! Dat bleken dure rondjes te zijn. Het begon met een boete van zo’n 100 euro. Toen nog één. En nog één. Zo ging dat meer dan een jaar (!) door, in totaal meer dan 1000 euro aan boetes viel op de deurmat! Oeps.

Wij hebben ze één voor één braaf betaald. Maar ik ken ook iemand die met de eigen auto zeker 1200 euro aan deze boetes bij elkaar had gereden in Italië. Die besloot het land de komende 10 jaar maar te vermijden. Duur lesje geleerd. Deze zone in veel binnensteden van Italië is blijkbaar alleen voor vergunninghouders.

2: Vooruit, niet achteruit

Het huren van een auto in het buitenland kan de nodige taferelen opleveren. Zo kregen Melissa en ik in Napels voor onze rondreis door Zuid Italië een Fiat Panda mee. Op zich zag ie er vrij goed uit (wat vrij uitzonderlijk is in Italië), maar het was er eentje met een 1.1 motor. En dat is niet zo handig in bergachtig gebied, kan ik je inmiddels uit ervaring vertellen…

Zo wilden we ergens op het Italiaanse platteland een vrij steile heuvel op rijden. Door een scherpe bocht vlak daarvoor konden we weinig snelheid maken. De motor maakte meer herrie dan snelheid zeg maar. Serieus, we rolden gewoon achteruit de heuvel af haha geen grap! Na een paar keer opnieuw proberen, kwamen we toch de heuvel op. Vrouwen die niet kunnen rijden? Wel nee, de motor kon het gewoon niet aan. Nooit meer een 1.1 dus…

3: Bakbeestje

In Miami kregen we juist een enorm bakbeest van een huurauto mee, een GMC Yukon! De jongeman achter de balie van het verhuurstation vond dat twee blonde dames uit Amsterdam dat wel verdiend hadden. Dat vonden wij ook, zeker na een vertraging van ruim 5 uur vanuit Chicago. Super lief! So far so good. Onze koffers moest ik haast boven mijn hoofd tillen om ze in deze achterbak te kieperen. En de banden waren zo hoog als mijn heup! Maar dat mocht de pret niet drukken.

Ik klom letterlijk achter het stuur. Maar hey, waar moest de sleutel in om de auto te starten? We kwamen er niet uit en belden de jongeman, die ons gauw te hulp schoot. Ahhh… oké, een auto starten met een knop, dat hadden we nog nooit gezien! Lekkere blonde actie weer. Het was dan ook wel heel vroeg. Tegenwoordig weten we niet beter.

4: Bijna verzopen

Naast de Plitvice watervallen zijn ook de watervallen van Krka een populaire attractie in Kroatië. De boot was stampvol, dus ik baalde al een beetje. Het was een behoorlijk warme dag. Eenmaal aangekomen besloot ik te gaan zwemmen. Maar daar moest natuurlijk ook een leuke selfie van gemaakt worden met de watervallen op de achtergrond. Dus ik met mijn telefoon in de hand het water in.

Het water werd heel snel zo diep dat ik moest zwemmen, met één hand wel te verstaan. In de andere hand had in mijn mobieltje. De stroming bleek zo sterk, dat ik steeds verder afdreef richting de stromende rivier. Shit! Met moeite hield ik mijn hoofd boven water. Het kostte heel wat kracht om met een omweg bij de rotsachtige zijkant te komen.

De stenen aan de waterkant, omringd door mangrove-achtige bomen, enorm glibberig van de alg en boomwortels. Ik gleed nog bijna onderuit. Schaafwond rijker, top. Pff… wat een toestand. Dat doen we dus nooit meer! Laatst hoorde ik dat zwemmen daar nu verboden is, en terecht. Veel te gevaarlijk! En dat voor een mislukte foto, wat een domme actie zeg. Vriendlief had niets door.

5: Laten zitten

Zo’n twee jaar geleden wilde ik op stedentrip naar Edinburgh. Ik kon zo even niemand vinden die mee kon of wilde, dus besloot er een solotrip van te maken. Vriendlief bracht me wel naar Schiphol. Nu wonen we daar vrij dichtbij, dus hooguit 2.5 uur voordat mijn vlucht zou vertrekken, reden we weg van huis. Onderweg gaf Google Maps aan dat er wat file stond. Dat kwam natuurlijk niet goed uit, maar het zou wel goedkomen. Toch?!

Toen we eenmaal na wat file bij Schiphol in de buurt kwamen besloten we dat vriendlief me bij een bocht zou afzetten. Officieel mag je daar niet staan, dus het was een kwestie van uitstappen en wegwezen. Eenmaal in de vertrekhal zocht ik mijn telefoon en besefte: die zit nog in de telefoonhouder in de auto! In alle haast was ik vergeten die eruit te halen. Shit shit shit.

Even bedacht ik of ik het zou kunnen redden zonder telefoon. Hm, niet ideaal, zou wel kunnen. Maar ik had alles goed voorbereidt via My Google Maps en mijn boarding pass stond ook op mijn telefoon. Shit! Bellen, ik moet hem bellen! Even vragen aan iemand of ik zijn telefoon kan lenen om een belletje te plegen. Maar wat is zijn telefoonnummer? Ik moest toegeven dat ik die niet uit mijn hoofd kende. Wat erg! Ik belde de huistelefoon van mijn moeder. Oh nee die heeft ze onlangs afgesloten. Mijn zusje dan maar. Shit, die nam niet op.

De paniek sloeg toch een beetje toe. Hoe ga ik die telefoon in handen krijgen zonder dat ik mijn vlucht mis?!

Ik besloot om weer naar buiten te lopen, naar de bocht waar vriendlief me 20 minuten daarvoor in alle haast had afgezet. Gelukkig kwam hij daar na een minuut of 5 (het leek een eeuwigheid) aanrijden en werden mijn telefoon en ik verenigd. Bedankt schatje! Nee, moeten we volgende keer niet meer doen zo… Ik haalde mijn vlucht gelukkig. Zucht. Hoe krijg ik het toch voor elkaar. Never a dull moment zullen we maar zeggen.

6: In het heetst van de strijd

Oh en dan nog een wandel blunder op reis. Ik was voor mijn werk samen met een collega in Dubai. Het was juli, dus bloedheet, tegen de 50 graden Celsius! Het zeewater was zo warm als badwater. We wilden de Burj Khalifa zien, op dat moment de hoogste toren ter wereld. Hoe ik het bedacht had weet ik niet, maar we zijn gaan lopen vanaf het Hilton Hotel Jumeirah Beach naar het dichtstbijzijnde metrostation. Volgens Google Maps is dat een kwartiertje lopen of zo, dus wij dachten: dat kan wel. Toch?!

Nou niet dus. Na een paar minuten lopen brak het zweet ons al zo hard uit dat we moeite kregen met ademhalen. We besloten toch maar een taxi aan te houden. Shit, geen cash lokaal geld bij ons. Gelukkig zijn de taxichauffeurs in Dubai heel modern en konden we met creditcard betalen voor de rit. Airco op standje max alstublieft. Ahhh, we zijn gered van de hittedood! Jeetje wat was dat heet zeg. Zonder water bij ons! Echt niet slim.

7: Hete wandeling

En dan nog een reisblunder van mijn zusje met een hete wandeling. Heel wat jaren geleden was ze samen met een paar vriendinnen op vakantie naar Kreta. Ze wilden wel een dagtrip maken en besloten om met een dagtocht naar de Samariakloof mee te gaan. Op slippers! Geen grap.

Wat ze vooraf hadden gedacht of verwacht weet ik niet, maar ze waren nog behoorlijk jong en onervaren. Simpelweg geen idee wat hen te wachten stond. Het was hartje zomer, bloed heet, en de wandeling door de Samaria kloof is pittig en rotsachtig.

Voor zo’n wandeling heb je veel water, zonnebrand, pet, stevige wandelschoenen etc. nodig. Dat hadden ze allemaal niet bij zich. De tourorganisatie had daar voor vooraf niets over gezegd, lekker onverantwoordelijk. Zo werd de wandeltocht door de genadeloze kloof van Kreta een traumatische ervaring voor dit groepje jonge meiden. Ze hebben het gered, maar vraag niet hoe. Nooooooit meer.

8: Verslapen

Voor een van mijn eerste zakenreizen naar het Midden Oosten ging ik naar Dubai om een training te geven aan lokale distributeurs. Ik had een vlucht met Garuda Indonesia geboekt. Die was in de business een stuk goedkoper dan met Emirates. De vlucht ging weliswaar vroeg, maar dan had ik daar ook wat meer tijd voor mezelf. Klinkt als een goed plan, toch?

Ik was op dat moment single. Dus toen de wekker om een uur of 4 afging, was er niemand die me na 5 minuten sudderen een por gaf dat ik er nu toch echt uit moest. Ik had mijn wekker per ongeluk afgezet i.p.v. gesnoozed. En zo werd ik 4 of 5 uur later wakker. Het was buiten al licht, maar het werd zwart voor mijn ogen.

De paniek sloeg keihard toe toen ik besefte dat mijn vliegtuig over een half uur zou vertrekken, terwijl ik nog in bed lag! Oh nee!! Nu woon ik best dichtbij Schiphol, maar zo snel lukt nou ook weer niet. Ik had me verslapen voor een vlucht ter waarde van zo’n 1200 euro. OMG.

Al hyperventilerend en huilend tegelijk belde ik naar het reisbureau. Hoe ging ik in hemelsnaam nog enigszins op tijd in Dubai komen?!

Geluk bij een ongeluk was dat ik wakker was geworden voordat het vliegtuig vertrok. En dat ik een business ticket had. Dat betekende dat het reisbureau mijn Garuda ticket kon annuleren en mij kon omboeken naar een Emirates vlucht die middag. Wat was ik blij en opgelucht!

Tot ik later de volgende dag in mijn hotel in Dubai op de massagetafel lag en besefte dat ik in alle haast vergeten was mijn manager in te lichten. En dan met name over de extra kosten. Want deze verslaapactie had een lieve 1200 euro (het dubbele) gekost. Ouch. Dat was geen gemakkelijk telefoongesprek kan ik je vertellen. Maar ik kwam er genadig vanaf met een fikse waarschuwing. Gelukkig had hij zelf kort daarvoor ook een keer een vlucht gemist.

9: Rennen geblazen

Over (bijna) vlucht missen gesproken… Een paar jaar voor bovengenoemde reisblunder was ik eens op Schiphol, wederom met mijn vriendin Melissa. Dit keer voor een stedentrip naar Londen. We vlogen met EasyJet, die vanaf een low cost carrier pier vertrok. Dat hield in dat je gatenummer pas kort voor het blaffen bekend wordt gemaakt.

We hielden de schermen goed in de gaten en begonnen te lopen richting de gaten zodat het nummer op het beeldscherm verscheen. Wat we tijdens het wachten niet beseffen, is dat we nog door de security heen moesten. Schoenen uit, riem af, vloeistoffen apart in de bak, etc. Het was echt krappe sokken qua tijd!

Met mijn schoenveters nog los en mijn riem in de hand begonnen we te rennen richting de gate. Onze namen werden al omgeroepen, de gate ging sluiten! We haalden de vlucht net; de deur van het vliegtuig werd achter ons gesloten. Oef. Met een knalrood hoofd liepen we – het gangpad bestuderend – naar onze stoelen. De volgende keer dus na de security check wachten op het gatenummer….!

Zoiets heb ik ook een keer gehad op een Spaanse luchthaven, daar zat ik te wachten bij de verkeerde gate. Blijkbaar was het gatenummer voor mijn vlucht veranderd. Maar dat had ik door shoppen of een boek dat ik aan het lezen was, niet door gehad. Dus toen mijn naam werd omgeroepen moest ik rennen naar de ander gate, om als laatste het vliegtuig in te stoppen. (Dit gaat niet altijd zo hoor; ik ben als frequent flyer c.q. business class passagier ook regelmatig als eerste ingestapt haha)

10: SIM-code vergeten

Nog een blunder op reis met mijn telefoon in de hoofdrol. Ik was in Tel Aviv met vriendin en reismaatje Mirjam. Als gevolg van het vele navigeren door de stad was de batterij van mijn telefoon helemaal leeg. Ik had vrij recent een nieuwe SIM-kaart gehad. Veel mensen wijzigen de SIM-code snel naar 0000, omdat die makkelijk te onthouden is. Dat had ik niet gedaan, maar was de SIM-code simpelweg vergeten. Lekker handig als je in het buitenland bent. Not!

Gelukkig wist ik nog wel waar thuis de kaart met de SIM-code zou moeten liggen. En gelukkig had Mirjam het telefoonnummer van vriendlief. En die was gelukkig thuis, zodat ik de juiste SIM-code snel in mijn opladende telefoon kon invoeren. Gered! Dank je wel schatje. Nee, dat was niet handig van mij. En ja, dank je wel voor het helpen. Wat moet ik zonder jou beginnen?

En ja, ik heb nog meer reisblunders gemaakt. Deze lees je in deel 2 van grappige en gênante blunders op reis.

Heb ik wel eens een reisblunder gemaakt? Een situatie op vakantie of zakenreis waar je achteraf misschien wel om kunt lachen, maar je op dat moment wel door de grond kon zakken? Deel gerust jouw leuke en minder leuke maar leerzame reisblunders in een reactie onderaan dit artikel. Mocht je dit artikel leuk hebben gevonden om te lezen, deel ‘m dan gerust op sociale media! En word lid van de maandelijkse nieuwsbrief, zodat je geen nieuwe artikelen mist.

Wellicht vind je deze artikelen ook leuk om te lezen:

• 10 tips waardoor jij je waardevolle vlucht niet gaat missen
• Vliegcomfort: 10 tips om jouw vlucht comfortabeler te maken

---

Dit artikel bevat zogenaamde ‘affiliate links’. Het kost jou niets extra wanneer je via zo’n affiliate link iets bestelt of boekt! Affiliate partners belonen mij met een kleine commissie voor het maken van nuttige connecties tussen kopers en hun service of product (die ik aanraad op basis van persoonlijke ervaring, anders zet ik het er niet in). Dit helpt om de kosten van deze website te dekken. Zie het als een compliment voor mijn werk. Voor meer informatie kijk hier.

Laatst bijgewerkt op 01/22/2023 door Elisa Flitter Fever