Je gaat op reis en neemt mee… alles behalve je gezonde verstand? Wanneer je op reis gaat, is een blunder zo gemaakt. Zo’n beschamende actie waarbij je een simpele stommiteit begaat. Op dat moment echt te gênant voor woorden, al kun je er achteraf vaak wel om lachen. En doorrrr. In navolging op deel 1 van deze blunders op reis, is hier deel 2 met nog meer verhalen van blunders op reis van mijn kant (en mijn zusje). Al sluit ik een toekomstig 3e deel niet uit…
In dit artikel
1: Bijna vergeten
Dat ik met mijn hoofd onderweg soms in dromenland zit, is voor mijn reismaatjes geen geheim. Onderweg met de trein vanuit Alkmaar naar Schiphol stap ik meestal over op Sloterdijk of Zaandam. Ook die ochtend onderweg naar Schiphol stap ik uit en sta al even op het perron, toen ik plotseling besefte dat ik op reis was en een enorme blunder aan het begaan was. Mijn koffer stond nog in de trein! Oh nee!
Gelukkig stond de betreffende trein er nog, dus ik rende naar binnen, de deuren sloten net achter mij. Ik pakte mijn koffer. Ondertussen reed de trein natuurlijk al door richting Amsterdam Centraal. Dat werd dus terug naar Sloterdijk en dan overstappen naar Schiphol. Beetje zonde van de tijd. Maar ik had mijn koffer! Beelden van een scenario waarop de trein al weggereden zou zijn richting Nijmegen, zonder mij… Werkelijk geen idee wat ik dan had moeten doen.
2: Queenstown
Ken je dat verhaal van die Nederlandse student die een vlucht nam naar Sydney in Canada in plaats van Sydney in Australië? Echt hilarisch. Hoe is het mogelijk?! Nou mijn zusje heeft ook zo’n soort blunder gemaakt op reis, maar dan met het boeken van accommodatie.
Queenstown op het Zuidereiland van Nieuw Zeeland is dus niet de enige Queenstown ter wereld. Mijn zusje bleek per ongeluk een hostel in Queenstown Australië te hebben geboekt! En daar kwamen ze pas achter toen ze al in Queenstown Nieuw Zeeland waren aangekomen… Oeps!
Alle accommodatie in Queenstown NZ zat ramvol. Het kostte hen dan ook heel wat bloed, zweet en tranen om last-minute alsnog een beschikbaar bed voor die nacht te vinden. Leuk hoor, dat zelf online boeken, maar het blijft opletten met die blunders op reis.
3: Geen China
Nog zo’n lekkere actie van mijn zusje. Al chillend op een Thais strand, zat ze eens door haar paspoort te bladeren. Een paar mooie stempels erbij, nice! De volgende bestemming op de planning van hun maandenlange backpack-wereldreis was China. In haar paspoort zat het felbegeerde visum geplakt, die ze zelf met veel pijn en moeite geregeld had bij de Ambassade van China in Den Haag.
Maar wat zag ze daar tot haar grote schrik? De data in het visum stonden verkeerd! En wel zo verkeerd dat ze een nieuw visum nodig zouden hebben om China nog in te kunnen komen. Ik kende wel een oud-collega in Bangkok, die hen wellicht zou kunnen helpen met het aanvragen van een nieuw visum bij de Chinese ambassade daar, maar het was te kort dag.
Ze besloten om hun hele verdere reis om te gooien. Dan maar naar een ander Aziatisch land waarvoor geen lange visum procedures nodig zijn. Het werd Maleisië (waar ze nog meer pech kregen, en dat is een understatement). Nog altijd verlangen ze ernaar om de Chinese muur een keer te zien.
Wat ontzettend balen dat het visum voor China niet op orde bleek te zijn! Ik raad iedereen aan om een dergelijk visum via een professionele visumdienst zoals CIBT te regelen. Kost iets meer, maar die controleren wel goed. Dat helpt om dergelijke blunders op reis te voorkomen. Gelukkig zaten ze nog niet in het vliegtuig richting China.
4: Au!
Lissabon is een prachtig mooie stad, waar ik graag kom. Zo was ik er een keer een jaar of vijf geleden, net de eerste dag dat ik daar rondliep. Beetje sightseeing, je kent het wel. Aan de rivier De Taag heb je een mooi beeld van een groep zeehelden. Ik wilde er een foto van maken, dus ik liep er naar toe.
Ik lette duidelijk meer op het beeld dat verderop stond dan op de weg waar ik op liep. De weg had van die roestvrijstalen minipaaltjes, net iets groter dan van die zogenaamde kattenogen op de weg. Deze obstakels moesten automobilisten een bepaalde richting op sturen. Ik had er niet op gelet en boem, daar stootte ik keihard mijn teen tegen zo’n paaltje aan! Au!! Mijn teen bloedde als een rund, hele bloedvlek op mijn sandaal. Jeetje, wat deed dat zeer zeg pfff.
Ik zal jullie de bloederige foto’s besparen. Maar mijn teennagel zat helemaal los, bungelde zo’n beetje aan mijn teen. Met veel pijn en moeite liep ik door tot aan de Torre de Belém. Daar ben ik het water ingelopen, om het bloed er een beetje af te spoelen. Mijn teen deed zo’n zeer, dat ik de rest van de trip bijna alles met Uber heb gedaan. Ik kon gewoon niet meer fatsoenlijk lopen. Had ik maar beter opgelet… Het duurde een aantal maanden voordat mijn teennagel hersteld was van deze blunder op reis.
5: Winkeltripje
Stel, je gaat op stedentrip met een vriendin. Dan moet er ook een beetje gewinkeld worden, toch?! Andere stad, andere winkels, beetje mensen kijken… altijd leuk! Zo hadden Melissa en ik bedacht dat het wel leuk zou zijn om te gaan winkelen in Brussel. Het was zondag. Stonden we daar in de winkelstraat. Alles dicht. Ik weet niet of dat nog steeds zo is, maar we kwamen er dus achter, dat op zondag alle winkels in Brussel dicht waren. Het was niet eens een feestdag of zo, haha.
Wat een blunder, wisten wij veel. Daar hadden we toen gewoon helemaal niet bij stilgestaan. Zo gewend aan de wekelijkse koopzondagen in Amsterdam e.d. Met lege handen en een volle portemonnee, keerden we die zondagmiddag weer huiswaarts. Natuurlijk weet ik inmiddels dat er wel meer grote Europese steden zijn, waar de winkels op zondag gesloten zijn. En ja, Brussel loopt op vrijdagmiddag leeg met alle Europarlementariërs die huiswaarts keren. Wel lekker rustig, dat dan weer wel. Blijkbaar is dat in veel Belgische steden zo, in Leuven hebben ze maar één koopzondag per maand.
6: Ziekenhuis New York
Chicken or pasta? Het is een vraag die je op lange afstandsvluchten meestal wel gesteld krijgt. Ik nam kip, mijn zusje pasta. We waren onderweg naar New York City voor Oud & Nieuw. Eenmaal aangekomen en al winkelend in de stad voelde ik me steeds misselijker worden. Zo misselijk dat ik op een gegeven moment de Century 21 uitliep en in een perkje overgaf. Oei, dit was niet goed.
We besloten om terug te gaan naar het hotel. Maar dan moesten we wel nog een stuk met de metro. Dat is niet zo’n heel goed idee als je kotsmisselijk bent. Zeker niet zonder zak of iets dergelijks. Ik kotste dus de hele metro onder. Dat vind ik toch wel één van mijn meest gênante blunders op reis. Al kon ik er op dat moment niets aan doen. Je schaamt je toch dood. Het is gewoon smerig en je weet dat iemand anders jouw kots op zal moeten gaan ruimen. Sorry lieve mensen!
Zo ging dat de hele dag en nacht door. Ik hield geen slokje water binnen en voelde me hondsberoerd. De volgende dag besloten we dat ik een dokter nodig had, want dit ging niet goed zo. Ons hele zuurverdiende NYC stedentripje viel in het water! Echt ontzettend balen.
Bang voor hoge ziekenhuisrekening
Iedereen kent wel de verhalen over de hoge ziekenhuisrekeningen in de VS. Dus ik wilde sowieso eerst de alarmcentrale van mijn reisverzekering bellen, om te horen waar ik het beste naar toe kon gaan. Het was nog de tijd dat ze in Amerika een andere bandbreedte hadden dan in Nederland, waardoor je daar niet met je Nederlandse mobieltje kon bellen. Kortom, ik moest bellen vanuit de telefooncel op straat.
Sta je daar met je munten, zo ziek als een hond, in de kou. Enfin, het bellen lukte niet. Of ik nou een 0 te weinig had gedraaid of zo, geen idee, maar ik kreeg geen verbinding en mijn munten waren na een paar pogingen op. Collect call kende ik toen nog niet. We liepen het dichtstbijzijnde ziekenhuis in en ik legde uit wat er aan de hand was. Uiteindelijk heb ik daar bijna een dag aan het infuus gelegen.
Pure mazzel dat we een Joods soort liefdadigheidsziekenhuis in Manhattan in waren gelopen. Ik hoefde alleen mijn Nederlandse zorgpas te laten zien en ik kon aan het einde van de rit zonder rekening weer de deur uitlopen. Terwijl een collega in Californië kort daarna ruim 10.000 dollar zelf moest aftikken bij een ziekenhuis daar, nadat hij zijn gebroken teen had laten repareren.
Ook zo lekker slim: ik had te weinig warme kleren meegenomen die keer naar New York. Het was zoooo koud! Leuk hoor zo’n fashionable jasje, maar met min 10 heb je daar bar weinig aan. Waarschijnlijk had ik het toen extra koud, omdat ik nog herstellende was van de ziekenhuisopname, who knows. Maar het is gewoon sowieso steenkoud in december in NYC. Dus ter plekke nog maar een extra warme trui gekocht.
7: Gehandicapte koffer
Net aankomen in een plakkerig warm Hong Kong en ik loop buiten richting de rij rode taxi’s. Dit was nog de tijd dat ik nog met mijn grote harde lila koffer reisde. Daar op de stoep van de luchthaven reed ik met mijn koffer per ongeluk door een kuiltje. Spontaan brak één van de vier wielen van mijn koffer af. Wat een blunder, zeg! En dat terwijl ik nog weken en duizenden kilometers reizen voor de boeg had. Balen!
8: Op het tapijt
Samen met vriendin Melissa was ik onderweg van Miami naar New York. We hadden een overstap op Washington DC. Onze eerste vlucht had vertraging, waardoor we enorm moesten opschieten om onze overstap te halen. Wij renden door de hal. Op de gegeven moment zeg ik verschrikt tegen Melissa: “Oh nee, ik kan mijn paspoort niet vinden!”
De paniek sloeg toe, want zonder paspoort konden we die aansluiting natuurlijk wel vergeten. Voor wie er ook wel eens geweest is, weet dat op veel Amerikaanse luchthavens nog van dat ouderwetse tapijt ligt. Enfin, in blinde paniek, op zoek naar mijn paspoort, stort ik mezelf ter aarde. Op mijn knieën op dat tapijt gooi ik de inhoud van mij tas ondersteboven.
Ik graai door de spullen heen, die voor me op het tapijt liggen. Waar is potverdorie dat stomme paspoort gebleven?! Een man ziet mij daar zitten en vraagt: “Are you okay?! Can I help you with anything, Miss?” Die Amerikanen zijn vaak zulke lieve mensen! Maar ik was in de paniek modus. Dus antwoordde ik half schreeuwend, half huilerig: “No, I am not okay! I cannot find my passport! We are going to miss our flight!” Wat moeten die mensen wel niet van me gedacht hebben?! OMG.
Handige Harry als ik soms ben, bleek mijn paspoort in mijn kontzak te zitten. Damn. Uiteindelijk haalden we gewoon onze vlucht. Vooral Melissa kan er nog steeds hartelijk om lachen. De situatie, hoe ik er daar zat, op dat tapijt midden in de hal, dikke paniek. Wat een blunder weer. Ik was toen nog lang niet zo’n ervaren reizigster als nu. En als je vlucht al vertraagd is, dan schiet je al gauw in de stress. Op zich niet onlogisch, maar dit was natuurlijk – achteraf bezien – een hilarische situatie.
9: Op schaal
Toen ik in de Verenigde Staten studeerde, wilde ik tijdens Spring Break graag naar San Francisco en Vancouver. Zo gezegd, zo gedaan. Dit was nog de tijd van de vage reisgidsjes. San Francisco leek me een leuke stad met mooi weer, ideaal om te fietsen? Dat bleek geen goed plan met al die heuvels. Al had ik dat gelukkig wel al bedacht voordat ik daar een fiets zou gaan huren.
Oké, geen probleem, dan gaan we de stad toch gewoon te voet verkennen? Ik had bij het hotel een kaart van de stad mee gekregen. Daar stond ook een park op, Golden Gate Park, waar vlakbij zee een Nederlandse molen zou staan. Die wilde ik wel op de foto zetten! Na een bezoek aan de botanische tuin van het park, begon ik te wandelen richting zee.
Na 20 minuten wandelen begon ik me toch af te vragen hoe ver het nog lopen was? Navraag bij een medeparkbezoeker leerde dat het parkdeel van de stad op mijn kaart een aangepaste schaal had. Was me niet opgevallen. Klein detail… Van de botanische tuin naar de molen aan de kust bleek nog zo’n 4 km lopen! Ik ben maar gewoon stug doorgelopen, want ja die molen wilde ik toch zien haha
Tegen de tijd dat ik er was ging de zon al bijna onder haha. En de molen was niet eens zo mooi. Enfin, toen de missie eenmaal geslaagd was, heb ik maar de bus terug naar het centrum genomen. Bijkomen van de flinke parkwandeling pfff. Lekkere actie weer.
10: Apotheek
Een jaar of zeven geleden was ik met vriendin c.q. reismaatje Melissa naar Cuba. We startten onze reis in Havana. We hadden een auto gehuurd voor onze 17-daagse rondreis over het communistische eiland in de Caribbean. In Havana werd Melissa helemaal lek geprikt voor de muggen. Mij moesten ze niet hebben, maar haar benen e.d. zaten helemaal onder de muggenbulten. En geen kleintjes. Ze weten zo groot als golfballen en Melissa werd gek van de jeuk.
Die dag was het plan om vanuit Havana naar Maria de la Gorda te rijden, de zuidwestpunt van Cuba. We hadden een lange rit van een uur of acht voor de boeg. Maar we zaten nog met Melissa d’r muggenbulten. De good old Prikkk-weg-zalf hielp in dit geval niet. Melissa had een allergische reactie en antibiotica nodig. Maar zoals je misschien wel weet, zijn medicijnen op Cuba schaars.
Als toerist dien je naar de Internationale apotheek te gaan, die in een buitenwijk van de Cubaanse hoofdstad ligt. Dit was nog in de tijd dat je op Cuba geen internet had en geen Google Maps of iets dergelijks kon gebruiken. We hadden alleen een papieren kaart en een aanwijzing van de eigenaresse van de casa particulares waar we hadden verbleven, waar de internationale apotheek ongeveer zou moeten zijn.
Enfin, na zo’n anderhalf uur te hebben rondgereden, en tig keer te hebben rondgevraagd, gaven we onze zoektocht naar de apotheek op. We moesten voor zonsondergang bij Maria de la Gorda zijn. Je zult begrijpen dat Melissa geen warme herinneringen aan (de muggen van) Cuba heeft. Ze heeft zich suf gekrabd tijdens deze trip.
Nb. We hadden natuurlijk een mannetje moeten vragen om voor ons uit te rijden in Havana, zodat we achter hem aan hadden kunnen rijden naar de apotheek. Waarom hadden we dat toen niet bedacht? Melissa neemt in ieder geval voortaan een dosis antibiotica mee op reis, voor het geval ze nog eens een allergische reactie krijgt op muggen.
Meer blunders op reis
En dan was er nog die keer dat ik de verkeerde bus nam in Seoul. Of toen mijn vriendin Melissa de verkeerde trein naar Stansted airport bij Londen nam en bijna haar vlucht miste. Ook van (voormalig)collega’s heb ik heerlijke verhalen gehoord over hun “favoriete” blunders op reis. De collega die niet meer wist waar hij zijn auto geparkeerd had in de parkeergarage van de luchthaven en zich suf zocht. En de collega die zo verschrikkelijk veel voor zijn werk reisde, dat toen een douanebeambte hem na aankomst op de luchthaven van Dubai vroeg waar hij geweest was, hij niet meer wist waar hij vandaan kwam!
Wat te denken van de collega die de hotelkamerdeur niet open kreeg met zijn pasje. Een goedbedoelende hotelmedewerker zag zijn frustratie en bood aan om de deur voor hem te openen. Toen hij dat deed en mijn collega de kamer in wilde stappen, bleek er een naakte man in de kamer te staan! Die begon natuurlijk te schelden en te schreeuwen van boosheid. Oeps, verkeerde kamer! Oké, achteraf leuke blunders om na je reis over te vertellen, maar op dat moment natuurlijk super gênant haha
Ook kwam een collega onlangs met het verhaal dat hij in alle haast naar de verkeerde luchthaven was gereden voor zijn vlucht, haha! En een andere collega was ergens in een restaurant in de Kaukasus geweest. Hij had geen idee wat er op het menu stond, dus bestelde maar wat… Hij bleek gebakken schapenogen te hebben besteld. Nou, na zo’n blunder op reis heb je spontaan geen trek meer toch, haha.
Blunders op reis maken is natuurlijk helemaal niet erg, daar leer je alleen maar van! Wat zijn de meest gênante blunders op reis die je gemaakt hebt? Deel gerust je reactie onder dit artikel. Hopelijk vond je dit een vermakelijk artikel. Deel ‘m gerust op sociale media.
Mocht je ‘m nog niet gelezen hebben, check het eerste deel van dit blunders op reis tweeluik.
Geen artikelen missen van deze website? Geef je dan op voor de maandelijkse nieuwsbrief.
En mocht je binnenkort op reis gaan met het vliegtuig, wellicht heb je iets aan deze tips om jouw vlucht comfortabeler te maken en 10 tips waardoor jij je waardevolle vlucht niet gaat missen.
Dit artikel bevat zogenaamde ‘affiliate links’. Het kost jou niets extra wanneer je via zo’n affiliate link iets bestelt of boekt! Affiliate partners belonen mij met een kleine commissie voor het maken van nuttige connecties tussen kopers en hun service of product (die ik aanraad op basis van persoonlijke ervaring, anders zet ik het er niet in). Dit helpt om de kosten van deze website te dekken. Zie het als een compliment voor mijn werk. Voor meer informatie kijk hier.
Laatst bijgewerkt op 07/25/2022 door Elisa Flitter Fever
